1- ترجیح دادن خداوند بر همه محبوب های دیگر

اولین مطلب در راه محبوب خدا شدن برایآمادگی قیامت ترجیح دادن خداوند بر همه محبوب های دیگر می باشد بطوری که جز او را نبینیم وجز با او خو نگیریم

در ادامه مطلب برای روشن تر شدن موضوع وهم اینکه از نظرات کارشناسان دینی بهره ببریم مطلبی را در این زمینه

قرار داده ام که از شما دعوت می کنم حتما آن را بخوانید

موضوع: محبت 6 – نشانه های محبت انسان به خدا

منبع: http://fa.izhamburg.com

بسمه تعالی

به طور طبیعی آنان که مدّعی محبت و دوستی با خدای متعال هستند باید نشانه ها و علائمی را دارا باشند که  با وجود آن علائم بتوان به درستی ادعای ایشان در مورد دوستی با خدا حکم کرد. و همچنین روشن است که این نشانه ها همانند اصل محبّت دارای شدّت و ضعف است در این بخش به مهمترین نشانه های دوستی با خدا از دیدگاه آیات و روایات اشاره می شود .

1.    دوری از گناه

 از نشانه های مهم دوستی با خداوند بزرگ اینست که شخص مُحبّ از گناه و هر آنچه که در نزد خدای متعال نکوهیده و مذموم است فاصله بگیرد؛ زیرا ارتکاب گناه انسان را از محبوب دور می کند . به همین جهت دوستی خدا با ارتکاب گناه و معصیت ، قابل جمع نمی باشد و لذا امام صادق (ع) می فرماید :

تعصی الإله وأنت تظهر حـُبَّهُ                        هذا محالٌ فی القیاس بدیـعٌ

لو کانَ حبک صادقاً لأطعتـه                   إن المحبَّ لمن یحبُّ مُطیـعٌ [1]

« خدا را نافرمانی می کنی در حالی که اظهار عشق و محبِت به او می نمایی . این محال است و در کارها چیز شگفت انگیزی است » « اگر محبت تو صادقانه بوده ، از او اطاعت می کردی ، چرا که دوستدار ، نسبت به کسی که دوستش می دارد ، مطیع و فرمانبردار است . »

2.      اطاعت و تبعیّت

 دوستی صادق و محبت واقعی در صورتی است که انسان نسبت به خواسته های محبوب از خود عکس العمل نشان دهد و با عشق و علاقه سخن محبوبش را گوش کند و از او پیروی نماید . این اطاعت و پیروی از محبوب نیز باید هم ظاهری و هم باطنی باشد ، به این معنا که نباید اطاعتش لقلقه ی زبان باشد بلکه دوستدار واقعی آن کسی است که در ظاهر و باطن و نهان و آشکار مطیع محبوب خود باشد . بدیهی است که اطاعت و پیروی از محبوب باعث ایجاد محبّت بیشتر می شود و لذا محبّ واقعی هر چه بیشتر در اجرای احکام و اوامر و نواهی الهی تلاش و کوشش نماید در واقع زمینه جلب محبّت الهی را فراهم تر خواهد نمود . از این رو امیر المؤمنین (ع) در نامه ای به حارث همدانی به این نکته اشاره فرمودند که : « اَطع الله فى جمیع امورک؛ فان طاعه الله فاضلةٌ على ماسواها » [2] « در همه کارهایت خدا را اطاعت کن که اطاعت خدا از هر چیزی برتر است . »

بنابراین اطاعت از خداوند و پرهیز از گناه و خود محوری و ترک هوای نفس و مشتهیات نفسانی از نشانه های مهم محبت انسان به خدای متعال است .

3.      ترجیح دادن خداوند بر همهء محبوب های دیگر

 از دیگر نشانه های محبت انسان به پروردگار خویش اینست که فرد محبّ تنها به خدا عشق می ورزد و فقط خدا را محبوب واقعی خود می داند و او را بر همهء محبوب های دیگر ترجیح می دهد و قلبش مملوّ از عشق به اوست . در بیانی از امیر المؤمنین (ع) وارد شده که فرمودند : « کیف یَدّعى حُبَّ الله مَن سَکـّنَ قلبه حُبَّ الدُّنیا » [3] « چگونه مدّعی دوستی خداوند است کسی که دوستی دنیا را در قلبش سکونت داده است. »

عاشقان را شادمانی و غم اوست            دستمزد و اجری خدمت هم اوست

غیر معشوق ارتماشایی بود               عشق نبود هرزهء سودایی بود

تیغ لا در قتل غیر حق براند               در نگر زان پس که بعد لا چه ماند

ماند الّا اللّه باقی جمله رفت              شادباش ای عشق شرکت سوز رفت[4]

4.    دوست داشتن اولیای الهی

 در مباحث گذشته اشاره شد که محبت واقعی منحصر به خدای متعال است اما این بدین معنی نیست که این دوستی منافاتی با دوستی پیامبران و اولیای الهی داشته باشد ، بلکه دوستی به آنها در واقع دوستی و عشق در مسیر حق خواهد بود و بلکه باید گفت این نوع دوستی ها یکی از مهمترین وسائل دوستی خدا است . و در کلامی که امام باقر (ع) از رسول خدا (ص) نقل فرموده اند به این نکته اشاره شده است که : « ودّ المؤمن المؤمن فی‏اللّه من أعظم شُعَب الإیمان ومن أحبَّ فی‏اللّه وأبغَضَ فی‏اللّهوأعطى فی‏اللّه ومنع فی‏اللّه فهو من الأصفیاء الله » [5]

دوستی مؤمن با مؤمن دیگر از بزرگ ترین شعبه های ایمان است ، همانا هرکس برای خدا دوستی کند و برای خدا دشمنی کند و برای خدا ببخشد و برای خدا دریغ کند ، از برگزیدگان خداست .

1 بحار الانوار ، ج7 ص 15

2  نهج البلاغه ترجمه سید جعفر شهید ، نامه 61 ص 354

3 میزان الحکمه ج2 ص228 حدیث 3163

4  مثنوی دفتر پنجم بیت 586 - 590

5  اصول کافی ج 3 ص189